სახიფათო ქვეყანა: ჟურნალისტობა რუსეთში ძალზე სახიფათო ხელობაა

СЛИШКОМ ДОРОГАЯ ЦЕНА…
ჟურნალისტებისთვის რუსეთი მსოფლიოში ყველაზე სახიფათო ქვეყანაა!

ტატიანა ნოვოჟილოვა

მიმდინარე წლის იანვარში, ოსლოში ,,მკვდარი კალმები - ცოცხალი მაგალითები“ სახელწოდების გამოფენაზე რუსეთის მასობრივი საინფორმაციო საშუალებების დღევანდელ მდგომარეობის შესახებ ლექციის წასაკითხად  მიმიწვიეს. ამ გამოფენის ორგანიზატორები იყვნენ  ნორვეგიელი ჟურნალისტი და მწერალი პეტერ ნორმან ვოგი, ნორვეგიის ჟურნალისტთა კავშირი, ჟურნალისტთა პენ-კლუბი, სიტყვის თავისუფლების ფონდი,  რუსეთის ჟურნალისტთა კავშირის მხარდაჭერით  ქალაქ ტრომსოს ბიბლიოთეკა.

მთელს პერიმეტრზე განლაგებული იყო ოთხი ათეული სტენდი, სადაც გამოფენილი იყო რუსეთში უკანასკნელ წლებში მოკლული ჟურნალისტების ფოტოსურათები. ცისფერ ფონზე, თეთრ ღრუბლებში, კორუფციისა და უკანონობის მხილების გამო უსასტიკესად სიცოცხლე წართმეული ჩემი კოლეგა ჟურნალისტების სახეები თითქოს იმქვეყნიდან ჩვენ გვიყურებდნენ.“

,,ყოველი ფოტოსურათის ქვეშ სამ ენაზე ტექსტია - ნორვეგიული, ინგლისური და რუსული. 

ანნა პოლიტკოვსკაია - «Новая газета»-ს ჟურნალისტი, მოკლეს საკუთარი სახლის სადარბაზოში; დმიტრი შვეცი - მურმანსკის ტელეკომპანიის დირექტორის მოადგილე, ტელევიზიის სიახლოვეს, დღისით-მზისით ჩაცხრილეს ცოლის თვალწინ; იგორ დომინკოვი - «Новая газета»-ს ჟურნალისტი, მას თავი ჩაუმტვრივეს სახლის სადარბაზოში; ვლადიმერ პრიტჩინი - ბურიატიის ტელეკომპანიის კორესპოდენტი, გარდაიცვალა ცემის გამო; ევგენი გერასიმენკო -  გაზეთ «Саратовский расклад»-ის კორესპოდენტი, რომელიც საკუთარ ბინაში იპოვეს მკვდარი, პლასტიკური პაკეტით თავზე და სხეულზე წამების ნიშნებით; ალექსეი სიდოროვი - გაზეთ  «Тольяттинское обозрение»-ს მთავარი რედაქტორი, გარდაიცვალა ზურგში დანით მიყენებული  ჭრილობებით... ჟურნალისტთა გვამებს პოულობდნენ ტყეში, გზისპირა არხებში, მდინარეებსა და ჭალებში, გარაჟებში, სატვირთო მანქანების მიერ გადათელილ მანქანებში, საკუთარი ბინის ფანჯრებიდან გადმოყრილებს, ცივი და ცეცხლსასროლი ჭრილობებით, წამების კვალით, სკოჩით პირაკრულებს...“

გენერალი ანდრანიკი-"რუსეთი ვერ დასტოვებს კავკასიას!"

Генерал Андраник: Россия не может оставить Кавказ

В начале напомню читателям некоторые события 90-летней давности. 22 ноября 1917 года советское правительство предложило немцам и австро-венграм прекратить военные действия, и уже к концу месяца на всех фронтах на западе и юго-западе страны были заключены временные (полевые) перемирия. А 5 декабря 1917 года в городке Эрзинджан состоялось подписание соглашение о перемирии с турками.

СОВСЕМ НЕ ФАНТАСТИЧЕСКИЙ ПЛАН

29 декабря 1917 года (11 января 1918 года) Совет народных комиссаров опубликовал «Декрет о Турецкой Армении», в котором, в частности, отмечалось, «что Рабочее и Крестьянское Правительство России поддерживает право армян оккупированной Россией турецкой Армении на свободное самоопределение вплоть до полной независимости». Однако 3 марта 1918 года представители большевиков и блока центральных держав (Германия, Австро-Венгрия, Болгария, Турция) поставили свои подписи под Брестским мирным договором. Его 4-я статья гласила: «Россия сделает все, что в ее силах, чтобы обеспечить скорый вывод войск из западных провинций Анатолии и их возвращение Турции. Ардаган, Карс и Батум будут незамедлительно освобождены от российских войск». В этом договоре Армения ни разу не упоминалась.

კავკასიური პოლიტიკური ემიგრაციის ისტორიისთვის-2:

1943 წლის დასაწყისში დაიწყო ჩრდილოეთ კავკასიის განთავისუფლება ჰიტლერელი ოკუპანტებისგან და მათი თანამზრახველებისგან. ყოფილი გერმანელების ყოფილი თანამზრახველები,მათი ოჯახის წევრებუ და გერმანელების მიერ მოტყუებულები და დაშინებული ადამიანები, მათ შორის 1500 კაცი ყაბარდო-ბალყარეთიდან გერმანული სარდლობის ბრძანებით რკინგზის ეშელონით წაიყვანეს სადგურიდან ნევინომისსკაია სადგურ მელიტოპოლამდე//უკრაინა//. მათ შეუერთდნენ სხვა ჩრდილოკავკასიელი "ლტოლვილები",რომლებიც შეგროვდნენ:ბალყარლებიადგილში ბოლშაია მაიაჩკა, ყარაჩაელები და ოსები-მელიტპოლში,ყაბარდოელები კახოვკაში და ჩერქეზები კახოვკაში და სოფელში ალეშკა.

ჩრდილო კავკასიის კომიტეტის //სკკ// წევრები "ჩრდილოკავკასიელ ლტოლვილთა" ყოფნის ადგილებში ასრულებდნენ გერმანული სადაზვერვო დორგანოების დავალებებს . ამ მიზნით სტავროპოლში მოგზაურობდნენ თეთრი ემიგრანტი ოტპანოვი,დაიდაში//ტუკაევი..,კელეჩ სულტან-გირეი,დადაშქილიანი,ნაკმანოვი პ.,კუნიჟევი და სკკ-ს მოღვაწეები. ოტპანოვი,შახანოვი და ბესოლთი მელიტპოლში; ალბოგაჩი კონსტანცაში//რუმინეთი//,სკკ-ს სხვა წევრები წავიდნენ დასავლეთი ბელორუსიის სლონიმის და ბარანოვიჩის რაიონებში,ჩრდილოეთ იტალიის უდინოს რაიონში

კავკასიური პოლიტიკური ემიგრაციის ისტორიისთვის-1:

მიჯაჭვული
პრომეთე 

http://archivesjournal.ru/?p=163
1920 წლისთვის, დენიკინის არმიის ძირითადი ნაწილების სასტიკად დამარცხების შემდეგ თეთრი არმიის ნაწილთა ნაშთები წავიდნენ ამიერკავკასიაში და ყირიმში.

ყირიმში თეთრი არმიის ნაწილების სარდლობა ჩაიბარა ვრანგელმა. 1920 წლის ნოემბერში ვრანგელის რუსული არმიის ნაშთებთან ერთად საზღვარგარეთ წავიდა ასობით ათასი რუსი რომელთა შორის იყვნენ კავკასიის ხალხთა წარმომადგენლებიც.

მათი უდიდესი ნაწილი არ იღებდა საბჭოთა ხელისუფლების იდეებს ან გაურბოდა ბოლშევიკებს, სხვები გაურბოდნენ არასტაბილურ საზოგადოებრივ-პოლიტიკურ ვითარებას ქვეყანაში და ცხოვრების დაბალ დონეს.

თავიდან საქართველოში და აზერბაიჯანში და შემდეგ თურქეთში წავიდნენ მეფის რეჟიმის და ხელისუფლების ადგილობრივი ორგანოების ყოფილი მოხელეები-დროებითი მთავრობის მომხრეები, 1917-1921 წლებში ჩრდილოეთ კავკასიაში არსებული "დამოუკიდებელი სახელმწიფოებრივი წარმონაქმნების" ყოფილი მოღვაწეები.

სამოქალაქო ომის დამთავრების შემდეგ ევროპაში, თურქეთში, ირანში, ამერიკის შეერთებულ შტატებში და სხვა ქვეყნებში წავიდა "ერთიანი და განუყოფელი" რუსეთის დროშით ნაომარი მრავალი ჩრდილოკავკასიელი ოფიცერი.